Nie wiem jak Wy, ale ja należę do fanów kukurydzy. Lubię tę gotowaną w wodzie, ociekającą roztopionym na niej masłem i oprószoną solą. Uwielbiam ją w sałatkach wszelakich. Podejrzewam, że grillowana też by mi smakowała, gdybym miała możliwość taką zjeść :) Niedawno postanowiłam spróbować kukurydzę w jeszcze jednym wydaniu. No i nie zawiodłam się. Zupa kukurydziana wyszła obłędna. Doprawiona imbirem i gałką muszkatołową. Z kleksem kwaśnej śmietany. Z listkiem pietruszki. Słoneczna zupa, bo inaczej jej nazwać nie można. Wykorzystajcie przepis, póki na straganach jest dobra kukurydza :)

Zupa-krem z kukurydzy

Składniki:

Sposób przygotowania:

Kukurydze oczyścić ze wszystkich 'nitek', ułożyć w dużym garnku, zalać bulionem i ugotować. Podgotowane kukurydze wyjąć z bulionu i odstawić do ostygnięcia. Szalotki obrać, posiekać i zeszklić na rozgrzanym na patelni oleju rzepakowym. Ziemniaki umyć i obrać, następnie opłukać, pokroić w kostkę i dodać do szalotki i podsmażać przez krótką chwilę. Obkroić ziarna kukurydzy z kolb i wrzucić je do bulionu, wraz z ziemniakami i cebulą. Następnie gotować do czasu, aż ziemniaki będą miękkie. Zupę zmiksować blenderem, przetrzeć przez sito, aby pozbyć się łusek kukurydzy, doprawić imbirem, odrobiną gałki muszkatołowej oraz solą i pieprzem do smaku. Podawać z kleksem kwaśnej śmietany i listkami natki pietruszki.

SMACZNEGO!

Jesień nastała. A wraz z nią nadszedł czas na moje ulubione dania. Szybkie, rozgrzewające, można powiedzieć, że tradycyjne. Takie, którym nie potrzeba dużo czasu na przygotowanie, a zawsze są pyszne i niezawodne. I takie są właśnie placki ziemniaczane. Moje comfort food. Solo czy z gulaszem. Na słodko czy na słono. Ziołowe i klasyczne. Każde. Nie do znudzenia. Nie do przejedzenia. Wy też je tak lubicie? :)

Wiecie... Powoli czuję, że nadchodzi jesień. Przypomina mi o tym nie tylko miesiąc, który obecnie trwa,  pogoda za oknem czy krótsze dni, ale też coraz częstsze gotowanie potraw jesienno-zimowych: rozgrzewających, korzennych, ciepłych. Co gorsza zaczynam już myśleć o pieczeniu pierników i świątecznym menu, a to oznacza, że nie jest dobrze ;) Wczoraj upiekłam ciasto, które jest nieco letnie i trochę jesienne. Śliwki - owoce kojarzone z końcem lata. Cynamon - rozgrzewający, aromatyczny, dla mnie  to smak jesieni. Inspirację zaczerpnęłam od Krysi wprowadzając zmiany  głównie w składzie kruszonki. Mnie smakowało bardzo, myślę, że i Wam posmakuje :)

Kostki śliwkowo-serowe.

Składniki:

Kruche ciasto:

Masa serowa:

Owoce i kruszonka:

Sposób przygotowania:

Mąkę i cukier puder przesiać do miski, dodać proszek do pieczenia, sól, żółtka i pokrojoną na kawałki margarynę. Przemieszać składniki widelcem do czasu wstępnego ich połączenia, a następnie ręką zagnieść kruche ciasto. Wyłożyć nim blachę do pieczenia (24x36 cm), wstawić do piekarnika nagrzanego do 180 stopni (grzanie góra-dół) i podpiekać ok. 15-20 minut. W międzyczasie przygotować masę serową. Do  miski wrzucić twaróg, żółtko i całe jajko, budyń oraz cukry i za pomocą ręcznego blendera zmiksować wszystko na jednolitą masę. Na podpieczony i ostudzony spód z kruchego ciasta wyłożyć masę serową. Śliwki umyć, wydrylować, pokroić na ćwiartki, ułożyć na warstwie serowej. Suche składniki na kruszonkę wymieszać, masło roztopić i dodać do mąki z cukrem i cynamonem, wymieszać. Powstałą kruszonką posypać śliwki. Piec w 180 stopniach przez 30-40 minut, a następnie ostudzić przy otwartych drzwiczkach piekarnika. Przed podaniem posypać cukrem pudrem.

SMACZNEGO!

Zdarza Wam się czasem zastanawiać trochę dłużej nad pomysłem na obiad? Mi zdecydowanie za często ;) Mnogość przepisów, które chcę wypróbować, często powoduje u mnie ogromnie niezdecydowanie. Jednak jeśli się zbyt długo zastanawiam, nie korzystam z żadnego konkretnego przepisu, tylko kombinuję. W większości kombinowanych przypadków pada też na makaron. Bo można o przyrządzić na miliony sposobów. Bo pasty  przygotowuje się szybciej, niż cokolwiek innego. Bo sos do makaronu można przyrządzić z tego co znajdziemy w lodówce, bez zbędnego budowania obszernej listy zakupów. I przede wszystkim - bo makarony wszelakie uwielbiam i korzystam z możliwości ich przyrządzenia przy każdej natrafiającej się okazji :) Dziś danie dość szybkie i bardzo smaczne. Może być alternatywą dla sosu bolońskiego, bo jest i sos pomidorowy i mięso mielone, ale w formie klopsików. Podane z dowolnym makaronem (u mnie spaghetti), posypane świeżo startym parmezanem, udekorowane listkami bazylii. Czy taka forma obiadu do Was przemawia tak samo głośno jak do mnie? :)